Ik zit nu een week in mijn nieuwe gezin en ik kan helaas nog steeds niet zeggen dat het goed gaat wat ik heel erg jammer vind. Daarom heb ik de keuze gemaakt om naar huis te gaan. Mijn nieuwe gastgezin is zeker beter maar als het met mij niet goed gaat maakt het niet uit in wat voor gezin ik zit. Dit gezin is heel erg zelfstandig de moeder zit de hele dag in haar kantoor en het meisje van 14 doet alles in huis ze houd het huis schoon zorgt voor de kinderen en ze kookt ( als ze daar zin in heeft ). Met mijn oudere gastzus kan ik het opzich wel goed vinden maar ze is heel veel aan het werk waardoor ze weinig thuis is en mijn doubleplacement zit de hele dag in haar kamer waardoor ik haar amper zie. Mijn nieuwe school was precies helemaal het zelfde als mijn oude school. Precies het zelfde gebouw elke steen zat precies op de zelfde plek. Op deze school heb ik wel een paar leuke mensen ontmoet.

De reden dat ik de keuze heb gemaakt om naar huis te gaan is om dat ik mentaal gebroken ben hier. Ik voel me mezelf niet meer en dat vind ik heel erg moeilijk. Ik voel me heel erg ongelukkig hier ook omdat na school ik heel vaak alleen ben omdat iedereen in huis dus werkt of in ze kamer zit en niet gewoon samen iets doen. Ik mocht weer naar een nieuw gastgezin en weer naar een nieuwe school maar ik heb geen energie meer om dat te doen. Als ik weer naar een ander gezin ga neem ik alles wat in mijn hoofd zit weer mee en dan moet ik weer opnieuw beginnen en dat kost me zoveel energie die ik gewoon niet meer heb. Ik heb er heel lang en goed over nagedacht omdat ik geen spijt wou krijgen van mijn keuze maar nu ik weet dat ik naar huis ga voel ik me al beter. Sommige mensen begrepen het niet en sommige mensen zullen het ook niet begrijpen dat ik zo'n grote kans opgeef en mijn droom opgeef. Maar ik zie het niet als opgeven omdat ik in 3 maanden zoveel geleerd heb over mezelf en over het leven. Maar het werkt niet als je ongelukkig bent en je niet goed voelt. Ik heb hele erge hoofdpijn gehad en at bijna niks. In de ochtend om 6 uur at ik mijn ontbijt en dan soms avondeten en anders at ik pas weer de volgende ochend. Wat ik in mijn andere gastgezin niet had was het gevoel dat er een moeder voor me was wat mijn gastmoeder moest zijn. In dit gezin had ik precies hetzelfde. Thuis is mijn moeder er altijd voor me en toen ik thuis was had ik nooit door hoeveel waarde ik daar eigelijk aan hecht maar sinds ik hier ben weet ik dat dat heel erg belangrijk voor mij is en dat ik heel erg dankbaar mag zijn wat mijn moeder allemaal voor ons doet !

Ik heb deze maanden heel erg veel gehad aan de mensen thuis die me soms een berichtje stuurde en vroegen hoe het ging en zeiden dat alles goed kwam en dat ze aan me dachten dat gaf me toch weer energie. Ik heb heel veel contact gehad met mijn ouders en broer en zus wat ik heel erg fijn vond maar was het ook heel moeilijk omdat ik zo ver weg zit maar ze zijn er elke dag voor me geweest. Ik vond soms heel moeilijk omdat ik heel erg graag wou dat ik kon zeggen dat het goed ging en het zo leuk was maar dat was het niet. Ik had gelukkig ook iemand hier in Las Vegas die er voor me was toch iemand een beetje dichtbij waarmee je dan kan praten. Ik heb vanaf dag 1 met hem in de klas gezeten en toen zijn we hele goede vrienden geworden. Hij heeft me de afgelopen maanden elke dag gebelt om te kijken hoe het ging en hij deed er alles aan om mijn tijd hier leuk te maken en daar ben ik heel dankbaar voor. Ik ga hem ook heel erg missen.

Vorige week ben ik met mijn gastzussen en gastbroer wezen hike in de bergen. Dat vond ik heel erg leuk om te doen. Het was klimmen springen over rotsen en we waren heel erg hoog. Altijd als mijn ouders vroegen of ik mee ging lopen als we op vakantie waren heb nee gezegt mijn hele leven lang maar nu ik dit gedaan heb besef ik dat het eiglijk best wel leuk is. Zoals mijn gast zus zei ' One hike can change your life' dat is zeker waar. Ik heb ook nog mee gedaan aan de 'Walk For Water' dan ga je lopen voor mensen in arme landen die geen water en schoon water hebben. Het was een event vanuit school en mijn doubleplacement wou heel erg graag meedoen dus mijn gastzus en ik gingen ook mee. Ik heb dus ook nog wat gedaan voor het goede doel hier.

Ik ga het lekkere weer hier wel missen en de mensen die ik heb ontmoet. Wat ik ook ga missen is de taal want ik vind het best een leuke taal om de hele dag te spreken. Ik ben ergens heel erg blij dat ik naar huis ga want ik wil gewoon weer lachen en dat is iets wat ik hier niet veel heb gedaan, ik heb helaas meer gehuild dan gelachen. Wat ik nu nodig heb om mezelf weer te worden is mijn familie en vrienden die me kennen om me geven en me door alles heen steunen. Dat ga ik hier niet vinden. Ik ben bijna 3 maanden weg van huis en van mijn ouders geweest en daar ben ik al heel trots op omdat ik eigelijk nog nooit zo lang weggeweest ben. Zondag heb ik mijn laatste gesprek gehad met mijn begeleider van Ayusa dat moest om het officieel te maken. Dat gesprek was eigelijk heel positief en erg gezellig. Mijn begeleider heeft mij de afgelopen maanden goed geholpen en we hebben het zo goed afgesloten daar ben ik heel blij mee. Maandag vlieg ik naar huis met mijn vader die naar Vegas is gekomen. Dinsdag zal ik weer lekker thuis zijn. Ik hoop dat iedereen het zal begrijpen en ik zie jullie allemaal snel weer !